Het was de wens van Greet van Beeren dat het café weer eens open zou gaan en dat er niets zou veranderen. Alles zoals in de tijd van Bet. Vanaf 1982 heeft ze de zaak op slot gehad, maar wel werd er elke week gelapt, gelucht en gestofzuigd. En de kachel heeft steeds gebrand. Als Greet dat niet had gedaan, was er niet veel van het interieur overgebleven.
It was Greet’s wish the bar would re-open again, leaving everything intact, just like in Bet’s days. She closed the bar in 1982, but aired, dusted an vacuumed the place weekly. She also kept the heater going. Had she not done that, everything would have disintegrated.In al die jaren dat het café gesloten was, heeft Greet natuurlijk vaker moeten antwoorden op de vraag: “Wanneer ga je nou weer open?”. Op den duur had ze een antwoord waarna verder geen vragen meer werden gesteld: -“Als mijn gynaecoloog het goed vindt!”.
In the many years the bar was closed she was often asked the question when she would re-open the place. In the end she had the answer to end all further questions: “As soon as my gyneacologist approves!”
