In de media

januari 2011
Pink  Pearls

Café ’t Mandje bestaat
volgend jaar 85 jaar. 29 April a.s. is het alweer drie jaar geleden dat we ons kleine café hebben heropend.

Het is heel mooi om van iedereen positieve reacties te krijgen. Mensen zijn blij dat het café weer open is, spreken bewondering uit voor de geschiedenis. Er is een vaste klantenkring opgebouwd gemengd met  mensen van over de hele wereld. We maken muziek, we zingen en dansen. En als vanouds is iedereen welkom.

Ondanks alle mooie reacties, feesten en berichten zijn de afgelopen drie jaar niet makkelijk geweest. Onze start was vlak voor de recessie. Ondertussen zijn we drie jaar verder: we zijn er nog! Ik heb het op me genomen dit café voort te zetten: dat heeft consequenties. We werken hard en zien heel langzaam resultaat. Ieder normaal denkende ondernemer had waarschijnlijk een jaar geleden de stekker er al uit getrokken. Voor mij is er meer aan de hand dan alleen een bedrijf runnen:  één tante van mij heeft haar sporen achtergelaten in de homowereld en een andere tante van mij heeft 40 jaar van haar leven aan haar zuster en haar café gewijd om het voor altijd te bewaren. Ben ik degene die dat uit haar handen kan laten vallen?

Café ’t Mandje – Bet van Beeren is maar een klein cafeetje en onze stem maar een kleine, toch geloven dat het belangrijk is dat we de wereld laten weten wat ons standpunt is inzake verschillende LGBT-onderwerpen. De geschiedenis van ons café  en van Bet van Beeren eisen van ons een statement. En niet alleen de geschiedenis eist dat, zelf ben ik gevoelig voor wat er wel en niet deugt in de wereld en die verontwaardiging uit ik ook door  evenementen te organiseren.  In de afgelopen 3 jaar,  o.a. tijdens GayPride & Pink Christmas,  vestigden we de aandacht op oudere homo’s die in een verzorgingstehuis weer in de kast verdwijnen, we hielden een spraakmakende lokhomoverkiezing (stereotypes?), dachten na over wat Amsterdam weer Gay Capital maakt, etc. Afgelopen Pink Christmas organiseerden we de Pink Christmas Visibly Pink Princess Election. Lesbiennes worden nog steeds gediscrimineerd en zijn minder zichtbaar dan de mannelijke homogemeenschap. Wij denken ook na SOA/HIV. Een enorm probleem, dat niet alleen de homowereld treft.

We zijn betrokken bij overleg over homohoreca en aanverwante zaken.

Er wordt me wel eens gevraagd:  “Waarom maak jij je zo druk? Jij bent toch niet lesbisch?” Dan zeg ik: “Ik ben ook geen zeehond, maar zeehonden doodslaan vind ik ook niet goed”.

Amsterdam Gay Capital
Veel zaken sluiten in homoland. Dat is geen hetze tegen homo’s, Meestal is er een economische reden. Smaken verschillen natuurlijk. En er kan absoluut meer trendy uitgaansleven bij. Daar wordt ook aan gewerkt. Maar het is volgens mij een misvatting dat trendy horeca de enige voorwaarde is om GayCapital te zijn. Dan ga je voorbij aan homomonument, jongerengroepen, bestaande homohoreca, belangenverenigingen die goed werk doen, homohuwelijken, een gemeentebestuur dat zich uitspreekt over deze materie etc. En aan al mensen die a) van hun stad houden, b) vrijheid hoog in het vaandel hebben, c) stappen zetten om bijdragen te leveren aan een cultuuromslag, bewustwording, acceptatie. (“Tolerantie” is voor mij zoiets als: “nou, vooruit dan maar”). De bestaande horeca mag dan misschien niet trendy genoeg zijn, we blijven niet allemaal achttien, zoals veel mensen lijken te denken. Persoonlijk moet ik er niet aan denken: één straat  met onpersoonlijke, ongeïnspireerde gay horeca als vlaggenschip voor Amsterdam GayCapital. Café ’t Mandje zit op de Zeedijk: een belangrijk stuk homohoreca in Amsterdam.

Ik ben trots op de samenwerking tussen de verschillende (homo-)horeca-ondernemers hier op de Zeedijk. Ik ben trots op gasten die blij zijn “niet de hele avond homo te hoeven zijn, maar gewoon een biertje te drinken”, ik ben er trots op de feesten op de Zeedijk, waar de mix van LGBT, -man, vrouw, jong, oud-, plezier met elkaar beleeft. En we zijn ondertussen ook niet heilig. De schoorsteen moet roken. Dus we willen ook graag wat verdienen. En dat gaat gelukkig steeds een beetje beter.

Diana van Laar
Café ‘t Mandje